CENTAURUS

CENTAURUS

nomen navis sic dictae, quod Centauri habuerit insigne. Virg. Aen. l. 5. v. 122.

Centauro invehitur magnâ:

Ubi Servius ait subaudiri debere naris. Hinc adiectivum Centaureus. Horat. l. 1. Carm. Od. 18. v. 7.

At ne quis modici transiliat munera Liberi,

Centaurea monet cum Lapithis rixa super mero

Debellata. ------ ------

Hinc etiam Centaureum herbae genus, et pluralis numeri Centaurea. Virgil. Georg. l. 4. v. 270.

Cecropiumque thymum et graucolentia Centaurea.

Et ante eum Lueretius, l. 4. v. 123.

Abrotonique graves et tristia Centaurea.

Herbae huius meminit Nicander in Theriacis, uti videre est in his:

Πρώτην μὲν Χείρωνος ἐπαλθέα ῥίζαν ἑλέςθαι

Κενταύρου Κρονίδαο φερώνυμον, ἥν ποτε Χείρων

Πηλίῳ εν νιφόεντι κιχὼν ἐφράςςατο δειρῇ.

Τῆς μὲν ἀμαρακόεςςα χυτὴ περιδέδρομε χαίτη,

Α῎νθεα δὲ χρύσεια φαείνεται, ἤ δ᾿ ὑπὲρ αἴης

Ρ῾ίζα, καὶ οὐ βυθόωςα Πελεθρόνιον νάπος ἴχει.

Vide sis ibi Scholiasten. Nic. Lloudius.